Bu aralar çok üzgünüm. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın demek istiyorum ama elde değil. Bu ülkenin, bu insanların, bu vatanın çektiği acılara kayıtsız kalmak.Dün yaşanan olay ne acı, ne üzücü. Bağrım, beynim, kalbim yandı, kavruldu, kül oldu. O yavrucaklar cennete gitti ya bu cehennemde kalan anne ve babalar ne olacak?
O açılmayan kilitli yangın merdiveni kapısının hesabını kim soracak? İsyan etmek geliyor içimden, korkuyorum... Asla ve asla o annelerin yerine kendimi koyamam, imkansız, zaten kimse de bunun empatisini isteyemez birbirinden.
Hiçbir gün güzel bir haber almıyoruz. İyiye gitmiyor aksine geriye sarıyoruz.
Bu kaos nasıl bitecek? İnsanlar karamsar, çok mutsuz.
Yetkilileri uyarmaya çalışıyoruz. Bağırıyoruz. Uyarıyoruz ama hep bir zarar, hep bir ihmal. Bu ihmal sonuçlarında hep can kayıpları. Mutsuzluk.
Kara bulutlarda çevrilmiş dört bir yanımız. Aydınlığa uyanalım artık!!!!
